آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      از عمر فقط حاصل من روی سیاه است
      افسوس که این ماحصل عمر تباه است
      
      ماندم که چرا ذوق مناجات ندارم
      هرچه به سرم آمده از دست گناه است
      
      رفت این رمضان زودتر از هر رمضانی
      پرت است حواسم که شب چندم ماه است
      
      باید به خودم آیم که دگر آخر خط است
      برگردم از این راه که این آخر راه است
      
      هر چند که سنگین شده جرمم تو رحیمی
      کوه گنهم در بر عفوت پر کاه است
      
      من چیز زیادی به خدا از تو نخواهم
      آدم شدنم در گرو نیمه نگاه است
      
      ماندم به سرای که برم حاجت خود را
      این نیمه شب این بنده به دنبال پناه است
      
      چیزی که به دادم برسد عشق حسین است
      در حشر برایم فقط این اشک گواه است
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 25 ماه رمضان92
      
      **********************
      
      
      گوشه چشمی اگر از جانب دلبر برسد
      دست من نیز به آن چشمه ی کوثر برسد
      
      اگر از شانه ی من بار گنه بردارید
      پای این بنده هم از عرش فراتر برسد
      
      باز هم توبه شکستم! بگذارید فقط
      باز هم فرصت یک توبه ی دیگر برسد
      
      همه ی ترس من این است که هنگام گناه
      عُمر این بنده ی آلوده به آخر برسد
      
      بس که آلوده ام «أبکی لِخروج نفسی»
      وای از آن لحظه ی سختی که اجل سر برسد
      
      خیلی از تنگی و ضیق لحدم می ترسم
      وحشت بیشتر آن است که مُنکر برسد
      
      همه ی خواهشم این است که در موقع مرگ
      سر این بنده روی دامن حیدر برسد
      
      مطمئنّم که در آن لحظه ی سخت و حسّاس
      حضرت فاطمه با آل پیمبر برسد
      
      چادر مادر ما کار خودش را بکند
      بگذارید فقط لحظه ی محشر برسد
      
      مثل هر دفعه به ارباب توسّل کردم
      حتماً ارباب به داد دل نوکر برسد
      
      مثل یک باز شکاری طرف میدان رفت
      قصدش این بود به داد علی اکبر برسد
      
      به روی نیزه ی لشکر، جگرش را می دید
      تکه تکه بدن گل پسرش را می دید
      
      محمد فردوسی
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 24ماه رمضان92
      
      *********************
      
      
      در سحر چشم که گریان بشود خوب تر است
      سائلت پاره گریبان بشود خوب تر است
      
      گرچه موسی ست مناجاتی طور تو ولی
      گر خدا همدم چوپان بشود خوب تر است
      
      روسیاهی که به همراهی خوبان برود
      بر در کهف نگهبان بشود خوب تر است
      
      ابر رحمت توئی و از همه من تشنه ترم
      تشنه گر خرج بیابان بشود خوب تر است
      
      اندکی نیز مرا هم بنشان پیش خودت
      میزبان همدم مهمان بشود خوب تر است
      
      به طبیبان دگر نسخه ی ما را مسپار
      درد با دست تو درمان بشود خوب تر است
      
      تا درستم نکنی دست از این در نکشم
      این گدا دست به دامان بشود خوب تر است
      
      بعد هر معصیت از خوف به هم میریزم
      عبد اگر زود پیشمان بشود خوب تر است
      
      آنقدر سینه زنم تا که نجاتم بدهی
      آتش اینگونه گلستان بشود خوب تر است
      
      گر بنا هست کسی واسطه ی ما بشود
      ضامنم شاه خراسان بشود خوب تر است
      
      اشک خوب است که با مرثیه آغشته شود
      فیض وقتی که دو چندان بشود خوب تر است
      
      دوست دارم دم افطار کمی تشنه شوم
      نوکر شاه که عطشان بشود خوب تر است
      
      نام ارباب خودش مظهر اسماء خداست
      ذکر العفو حسین جان بشود خوب تر است
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 22 ماه رمضان92
      
      ********************
      
      
      بارم این بار درِ خانه ی یار افتاده
      راه گمراه سر کوی نگار افتاده
      من همانم که ز مقدار و عیار افتاده
      بی قراری که به یک گوشه کنار افتاده
      
      با کریمان سخن از فقر گزاف است گزاف
      صحبت از بنده ی درمانده خلاف است خلاف
      
      من شنیدم به حرم روی سیه عیبی نیست
      نزد غفار دو صد کوه گنه عیبی نیست
      به حرم آمدن مانده ز ره عیبی نیست
      آنکه عمر را ز گنه کرده تبه عیبی نیست
      
      عیب آنست که نومید ز رحمت بشوم
      خوف دارم که گرفتار به نقبت بشوم
      
      عیب آنست که با یار دلم کار نداشت
      عیب آنست که این گمشده اقرار نداشت
      عیب آنست که از غم دل من یار نداشت
      عیب آنست که این جسم خریدار نداشت
      
      تا خریدار دل خسته حسین است حسین
      رمز این قفل در بسته حسین است حسین
      
      ما که لب تشنه ی الطاف خدائیم همه
      ما اضافات گل آل عبائیم همه
      دانش آموخته ی کرببلاییم همه
      ما قسم خورده ی خون شهدائیم همه
      
      دست بیعت دمی از دست ولایت نکشیم
      پای خود را ز ره پاک هدایت نکشیم
      
      سر این سفره نشستند کریمان کریم
      صاحبان نمک و سفره ی احسان قدیم
      راه دادند اگر یک شبه ما را به حریم
      لا اقل آبروی ماه خدا را نبریم
      
      پای این سفره نشستند تمام شهدا
      بانیانند همه پنج تن آل عبا
      
      من که یک عمر سر عهد تو محکم نشدم
      عین عدل است که با ماه تو محرم نشدم
      بار عام است ولی لایق این هم نشدم
      این همه لطف و کرم باز من آدم نشدم
      
      باز هم بازهم اینبار مرا بخشیدی
      بخدا حرف من این است چرا بخشیدی
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیست و یک ماه رمضان92
      
       ********************
      
      
      بساط عاشقی به پاست این شب ها
      زمان آشتی با خداست این شب ها
      
      گناه کار قدیمی دوباره برگشته
      صدای زمزمه ها آشناست این شب ها
      
      زمان بده به زمین خورده ای اِله کریم
      اگر مرا بزنی هم رواست این شب ها
      
      خوشا به حال گدایی که چشم تر دارد
      که گریه های سحر کیمیاست این شب ها
      
      کنار سفره ی افطار زیر لب گفتم:
      نگفته ای به خود آقا کجاست این شب ها؟
      
      قسم به خاک نشسته به چادر زهرا
      مرا ببخش ؛ ببخشی رواست این شب ها
      
      ز فتنه های زمانه خط امان داریم
      چرا که نام علی ذکر ماست این شب ها
      
      گدای صحن و سرای شهنشه نجفم
      دلم هوایی ایوان طلاست این شب ها
      
      دل شکسته ی ما با سلام بر ارباب
      مسافر حرم کربلاست این شب ها
      
      سلام بر لب عطشان سیدالشهدا
      سخن ز تشنه لب سر جداست این شب ها
      
      شنیده ام که سرش نی به نی عوض میشد
      شکایت من از آن نیزه هاست این شب ها
       
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیستم ماه رمضان92
      
       ********************
      
      اشعار مناجات با خدا - سید علی رکن الدین
      
      جز آه، حرفی در خور گفتن ندارم
      جز آه حرفی هست اما من ندارم
      
      چون طفل بازیگوش، عصیانگر، گرسنه
      راهی به خانه غیر برگشتن ندارم
      
      پوسیده یا پاره شده یا آب رفته
       مهمانی است و حیف...پیراهن ندارم
      
      این چه بلایی بوده آوار است بر من
      اسم تو را میخوانم و جوشن ندارم
      
      آه ای ملائک رو بپوشانید از من
      غرق معاصی هستم و دیدن ندارم
      
      میجویمت ای انتهای آرزوها
      میجویم اما پاسخی جز لَن ندارم
      
      در آسمان تیره ی بخت غریبم
      جز کربلا من نقطه ای روشن ندارم
      
      من که به غیر کربلا موطن ندارم
      من که به غیر کربلا مدفن ندارم
      
      سید علی رکن الدین
      
       ********************
      
      
      رمضان بوی مناجات و دعا می آید
      عطر تسبیح و صدای شهدا می آید
      
      گوشه ی چشم من امروز سحر، تر شده است
      آبرو باز به کابین گدا می آید
      
      دیده ی کور به اشک سحری روشن شد
      بوی پیراهن یوسف ز کجا می آید؟
      
      کاش آماده ی مهمانیتان می بودم
      به سر سفره کسی بی سر و پا می آید
      
      خاطر حضرت ارباب بیا عفوم کن
      که فقط بخشش و رحمت به شما می آید
      
      هر سحر مثل محرم دل من می گیرد
      باز عطر حرم کرب و بلا می آید
      
      لب من زخم شده از عطش اما به فدات
      یادم از چوب و لب و طشت طلا می آید
      
      محسن حنیفی
      
      ********************
      
      
      اینجا کریمی هست که بسیار می بخشد
      لب وا نکردی تا کنی اقرار می بخشد
      
      تاثیر استغفار اوج باور عبد است
      قبل از گنه کردن تو را غفار می بخشد
      
      وقت گنه پرده به روی ما می اندازد
      مشغول عصیانیم که ستار می بخشد
      
      هر قدر هم دوری کنیم او در پی ما هست
      گاهی به خلوت ، گاه در انظار می بخشد
      
      این صبر که دارد خدا ، شرمندگی دارد ...
      هر چه گنه را می کنی تکرار می بخشد ...
      
      ظرف ترک خورده در اینجا بند خواهد خورد
      رفتی و برگشتی اگر صدبار می بخشد
      
      پیچیدگی زندگی تمرین رشد ماست
      اینها مقاماتی است که دلدار می بخشد
      
      مومن در امواج بلاها دم نخواهد زد
      زیرا بلاها نخل او را بار می بخشد
      
      در میهمانی هوشیاری جزء ارکان است
      این صاحب خانه به ما اسرار می بخشد
      
      حب علی در سینه باشد کار ما جور است
      ما را به مهر حیدر کرار می بخشد
      
      آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است
      این هدیه را بر دیده ی بیدار می بخشد
      
      فرموده است شیخ الائمه : " حق ، کسی را که
      اشکی بریزد در عزای یار می بخشد"
      
      ذکر "حسین" در تشنگی تسبیح ما باشد
      جان را صفا این ذکر گوهربار می بخشد
      
      امشب خدا ما را به حق آن یتیمی که
      افتاد از ناقه در آن بازار می بخشد
      
      امشب خدا ما را به حق چشم هایی که
      گردیده بود از ضرب سیلی تار می بخشد
      
      رضا رسول زاده
      با تشکر از آقای رسول زاده
      
      ********************
      
   شب قدر
   
      بچه گي كرده ام، پشيمانم
      من ندانسته شيطنت كردم
      بغلم كن دوباره مثل قديم
      رو نگردان ز من، غلط كردم
      **
      ساده گي كار دست من داده
      همنشين ِ بد از تو، دورم كرد
      لطف بيش از حد شما؛ امروز
      بنده اي سركش و جسورم كرد
      **
       سيب سرخ هوس فريبم داد
      دلم از كرده اش پشيمان است
      عذر تقصير پيشت آوردم
      مهربان، بخشش از بزرگان است
      **
      به كجا مي شود فرار كنم !؟
      بدتر از متهم زمين خوردم
      حيف آن دست، كه مرا بزني
      نزده ؛ من خودم زمين خوردم
      **
      آبرو، اشك، ندبه و توبه
      باز هم واژه هاي تكراري
      دست هاي مرا دوباره بگير
      تا بفهمم كه دوستم داري
      **
       شده ام جنس كهنه ي بازار
      رهگذر، دوست، آشنا نخرد
      كاش از اول ضرر نمي ديدم
      هيچ كس غير تو، مرا نخرد
      **
       نه ! من از چشم تو نمي افتم
      تا حسيني و كربلايي هست
      آبروي مرا نخواهي برد
      تا كه عشق امام رضايي هست
      **
      روسیاهم صدا نخواهي زد
      پاي من را قلم نخواهي كرد
      به دلم دست رد نخواهي زد
      سنگ روي يخم نخواهي كرد
      **
      بازهم روي خوش نشان دادي
      چقدر خوب شد كه زهرا هست
      غسل گريه كن اي دل غافل
      روضه دست و مشك سقا هست
      
      وحید قاسمی
      
      ********************
      
      شب قدر
      
      خود را به خواب مي زني اي بنده تا به كي
      هي توبه پشت ِ توبه، سرافكنده تا به كی
      
      دنيا وفا نكرده ، وفا هم نمي كند
      با زرق و برقش از غم دل، كم نمي كند
      
      از حوض ِ نور،كي به رخت آب مي زني
      كي دست رد به سينه ي اين خواب مي زني
      
      اي بنده جزء براي خدا بنده گي نكن
      !کج می روی،لجاجت و یک دنده گی نکن
      
      بنده در اوج ِ فاجعه زانو نمی زند
      غير از خداي ِ خود به كسي رو نمي زند
      
      عقلت مگر به شايد و بايد نمي رسد
      بارِ كجت به منزل و مقصد نمي رسد
      
      تيشه نزن به ريشه ي خود بنده ي خدا
      بیراهه می روی، نشو شرمنده ی خدا
      
      جاي غم ِ بهشت، غم ِ پول مي خوري
      بيچاره اي كه مثل پدر گول مي خوري
      
      بيهوده هي براي دلت كيسه دوختي
      باغ بهشت را به جو ِ ري فروختي
      
      ای ورشکسته،بیش تر از این ضرر نده
      لحظه به لحظه عمر خودت را هدر نده
      
      شبهاي قدر فرصت خوبيست؛ گريه كن
      آيا زمان توبه ي تو نيست گریه کن
      
      شبهاي قدر فرصت خوبيست؛ توبه كن
      غير از تو و خدا كه كسي نيست توبه کن
      
      شبهاي قدر ناله بزن بي معطلي
      دستم به دامنت، مددي مرتضي علي
      
      شبهاي قدر اشك تو را كوثري كند
      زهرا براي شيعه ي خود مادري كند
      
      جا مانده اي ز قافله، هيهات، گریه کن
      امشب براي عمه ي سادات گريه كن
      
      شايد خدا به حال ِ خرابت نظاره كرد
      پرونده ي سياه تو را پاره پاره كرد
      
      مانند سوزِ صبح ِ مه آلود مي رسد
      وقتي نمانده است، اجل زود مي رسد
      
      باید بری ! به فكرِ حساب و كتاب باش
      فكر فشارِ قبر و سئوال و جواب باش
      
      شبهاي قبر، تيره تر از كرده هاي توست
      مهتاب روشنش سفر كربلاي توست
      
      بي نور عشق، قبر تو دلگير مي شود
      امشب بگير تذكره را ، دير مي شود
      
      ای تشنه لب ، ز دست سبو آب را بگير
      امشب به گريه دامن ارباب را بگير
      
      وحید قاسمی
      
      ********************
      
           
      نام ما را ننویسید، بخوانید فقط
      سر این سفره گدا را بنشانید فقط
      
      آمدم در بزنم، در نزنم می میرم
      من اگر در زدم این بار نرانید فقط
      
      میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست
      چند لحظه بغل سفره بمانید فقط
      
      کم کنید از سر من شرّ خودم را، یعنی
      فقط از دست گناهم برهانید... فقط
      
      حُرّم و چکمه سر شانه ام انداخته ام
      مادرم را به عزایم ننشانید فقط
      
      صبح محشر به جهنم ببریدم اما
      پیش انظار گنهکار نخوانید فقط
      
      پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم
      گوشه ای دامن ما را بتکانید فقط
      
      حقمان است ولی جان اباعبدالله
      محضر فاطمه ما را نکشانید فقط
      
      سمت آتش ببری یا نبری خود دانی
      من دلم سوخته، گفتم که بدانید فقط
      
      گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما
      دست ما را به محرم برسانید فقط
      
      علی اكبر لطیفیان

      اگر بناست رحمت کسي به ما کمک کند
      خدا کند که زودتر خود خدا کمک کند
      
      ضيافت کريم ها که بي گدا نمي شود
      کرم کن و بگو کسي به اين گدا کمک کند
      
      من اشتباه کردم ولي مرا رها نکن
      بجز تو کيست که به اين بي سر و پا کمک کند
      
      گناه کردنم به آبروي من لگد زده
      به اين بدون آبرو کسي چرا کمک کند ؟
      
      اگر هوار ميزنم ،اگر که جار ميزنم
      ميان راه مانده ام يکي مرا کمک کند
      
      نگو که تحبس الدعا شدم نگو رها شدم
      بگو چه حربه اي به من بجز دعا کمک کند
      
      براي من که قبح غفلت و گناه ريخته
      حياست بهترين دوا به من حيا کمک کند
      
      بيا مرا درست کن بيا ضرر نميکني
      نميشود خدا همش به خوبها کمک کند
      
      به هر کجا که ميروم ضمانتم نمي کنند
      به طوس ميروم مگر امام رضا کمک کند
      
      اگر که خورده کار من گره ؛گره گشا که هست
      به عاشقان ، رقيه ي گره گشا کمک کند
      
      چقدر تا دم سحر سر بريده ي پدر
      به دخترسه ساله روي نيزه ها کمک کند
      
      ز ناقه زجر لعنتي مرا ز مو بلند کرد
      به دختر تو عمه زير چکمه ها کمک کند
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضي در شب سوم ماه رمضان92

      *********************

      
      مرا به خلوت و ذکر شبانه راهي نيست
      چرا که سهميه ام غير روسياهي نيست
      
      هميشه غير تو را کرده ام طلب از تو
      ببخش! نيت و مقصود من الهي نيست
      
      مرا به سوي خودش مي کشد چنان نفسم
      که يک دو گام دگر تا خود تباهي نيست
      
      فقط تو مشتري دست خالي ام هستي
      اگرچه پيش تو دل گاه هست و گاهي نيست
      
      اگر مرا نخري ورشکست خواهم شد
      کمک که وضعيتم ، وضع رو به راهي نيست
      
      تو دست يخ زده ام را گرفتي و انگار
      به نامه ي عملم اصلاً اشتباهي نيست
      
      دوباره بر سر سفره نشانديم امسال
      اگرچه بنده ي تو عبد دل بخواهي نيست
      
      به روضه روزه ي خود باز مي کنم زيرا
      براي روزه که بي روضه جايگاهي نيست
      
      سلام ماه خدا بر لب تو خون خدا
      سلام بر لب زخم تو سيد الشهدا
      
      محسن حنيفي

      
          *******************

      
      خراب آمده ام تا کني تو آبادم
      هزار شکر نگفتند ز چشمت افتادم
      
      خراب باده ي عَفوم، ببخش رسوا را
      مُقِّر و مُعترفم از هزار بيدادم
      
      مدد نميشوم آقا به غير دستانت
      بگير دست مرا با تمام ايرادم
      
      بدون وجه تو سوگند سخت محتاجم
      که هرچه آبرويم داده اي ز کف دادم
      
      من از عِقاب تو سوي خودت گريزانم
      گناه ميکنم و باز ميکني يادم
      
      هميشه بنده ي دربست خود صدايم کن
      خدا نکرده نکن از اطاعت آزادم
      
      اگرچه سوي تو آلوده دامن آمده ام
      ولي به اسم تو سوگند پاک بنيادم
      
      ميان اين همه مهمان بعيد ميدانم
      که مفتضحم بکني در ميان افرادم
      
      نشاندي ام به کنار خداييان اما
      هزار مزه ندارد سکوت و فريادم
      
      به زير بال خود افتاده بودم اما زود
      رسيد دست عطاي کسي به فريادم
      
      سحر گشود به رويم تمام دردها را
      دمي که ناله رب الحسين سر دادم
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضي در شب دوم ماه رمضان92
      
         *******************

      
      از نسيم سحري روح به جانم دادند
      چشمي از خون جگر اشک فشانم دادند
      
      تا شدم هم نفس محفل رندان سحر
      لذت زمزمه و آه و فغانم دادند
      
      باورم نيست که با اين همه عصيان و قصور
      ره به مهماني ماه رمضانم دادند
      
      بهترين وقت ملاقات خدايي است نماز
      فيض ديدار به هنگام اذانم دادند
      
      ضعف روزه ز تن ناقص من رخت ببست
      بهر انجام عبادات توانم دادند
      
      نام آقا نمک سفره ي افطار من است
      کرم حضرت يار است که نانم دادند
      
      هر چقدر دور شدم باز عطايم کردند
      توبه بشکستم و هر بار زمانم دادند
      
      ناسپاسي به سر نعمت حق باعث شد
      که حواله به سراي دگرانم دادند
      
      مانده بودم که کجا درد دل ابراز کنم
      به کرم خانه ي ارباب مکانم دادند
      
      به خدا آرزويي ندارم هيچ ديگر
      حرم کرب و بلا را که نشانم دادند
      
      دلم از روز ازل هست گرفتار حسين
      به غلامي درش نام و نشانم دادند
      
      در همان روز که هر کس ز کسي بگريزد
      از تولاي علي برگ امانم دادند
      
      بخداوند قسم شور حسين مي گيرم
      روز محشر اگرم اذن بيانم دادند
      
      احسان محسني فر
      
       *******************
      
      
      رمضان آمد و من آمده ام
      باز هم قيد خودم را زده ام
      
      راه گم کرده ترين بنده منم
      پيش چشمان تو شرمنده منم
      
      ميزباني و منم مهمانت
      لقمه اي اشک بده از خانت
      
      رمضان آمده با طعم دعا
      سفره انداخته اند در همه جا
      
      سر اين خوان همه نوع آدم هست
      شاه اگر هست گدايي هم هست
      
      عمر يک سال جلوتر رفته
      از خودم حوصله ام سرفته
      
      يازده ماه گناه آلودم
      من همانم که هميشه بودم
      
      چشم، حقّ بدنم را خورده
      هر کسي خواست دلم را برده
      
      خو گرفته است به بن بست خودم
      طاقتم طاق شد از دست خودم
      
      سالها در تن خود گم شده ام
      تاجر سفره ي گندم شده ام
      
      لحظه هايم به تجارت رفته
      از کفم اين همه فرصت رفته
      
      مددي من به خودم برگردم
      جان بگيرم به تنم برگردم
      
      روسياهم  خدايا چه کنم ؟
      بي پناهم خدايا چه کنم؟
      
      من بدم شاه ولي بد نکند
      پشت در آمده  را رد نکند
      
      مهدي رحيمي

      
          *******************

      
      لحظه ها ميل بندگي دارند
      وقت  ادعيه خواني دل شد
      چشم را بايد  اشک پاشي کرد
      وقت خانه تکاني دل شد
      **
      حال و روز زمين چه ديدني است
      آسمان رخت نو به تن کرده است
      سالروز تولد ماه است
      چقدر شب ستاره آورده است
      **
      رد پاي فرشته ها روي
      جانماز زمين شکوفا شد
      همه دل تنگ اين هوا بودند
      غنچه ي سـبز ربنا وا شد
      **
      بزم عشقي خدا به پا کرده است
      همه دعوت شدند و مهمانند
      خوش نشينان  سفره ي افطار
      ريزه خوار بهار قرآنند
      **
      در همين  لحظه هاي نوراني
      باري از دوش يک نفر بردار
      روزه داري فقط نخوردن نيست
      چون علي کيسه ي سحر بردار
      
      صابر خراساني
      
        *******************

      سلام ماه مبارک سلام ماه خدا
      سلام ماه پذيرايي خدا از ما
      
      سلام شهر طهوراي ساکنان زمين
      سلام چشمه تنزيه عالم بالا
      
      ببين به سوي تو قرآن به دست آمده ام
      سلام شهر تلاوت سلام شهر دعا
      
      به دعوت تو در اين ميهماني آمده ام
      وگرنه خاک کجا و زلالي دريا
      
      چقدر سنگ به بالم زدم به دست خودم
      چقدر زخمي ام و پرشکسته ام حالا
      
      شکسته ام که مرا در تلاطمت بکشي
      تو ناز و قهر خودت را نکن دريغ از ما
      
      براي اذن دخولم اجازه مي خواهم
      اجازه از علي و يک اجازه از زهرا
      
      به اذن دست بريده به اذن مشک و علم
      به اذن روضه ي چشمان حضرت سقا
      
       رحمان نوازنی